‘Niemand durft met mij te praten over wat er allemaal gebeurd is. Mijn collega’s, waar ik altijd goed mee over weg kon, dat zijn nu vreemden. Nog erger eigenlijk, het lijken wel mijn vijanden. Terwijl ik helemaal niet zo ben, om het over vrienden en vijanden te hebben.
In het afgelopen half jaar ben ik in een vreselijke situatie beland. Er zat al veel spanning in ons team. Alles escaleerde uiteindelijk in ons team. We hebben in twee jaar tijd drie managers ‘versleten’. De laatste is er nog wel ... , het speet hem, dat hij mij moest overplaatsen.
Ik ben mijn baan verloren die zo bij mij paste. Ik heb nu een functie die me niet bevalt. Ik voel me uitgerangeerd.Ik heb diverse keren mijn mond open gedaan, toen ik vond dat dat moest! Ik dacht dat mijn collega’s mij zouden steunen. Toen ik uiteindelijk mijn nek uitstak, lieten ze mij vallen. Ik begrijp het echt niet!
Uiteindelijk moest ik verdwijnen, omdat ik zo lastig was. Ik heb kritiek gegeven, maar dat was uit goede wil. Als je niet laat weten waar de problemen zitten, dan kom je niet verder. Zeker voor een nieuwe manager, die ons team niet kende, dacht ik dat het belangrijk was om te laten weten waar dingen vastlopen.
Ik ben echt stom geweest. Mijn collega's hebben me laten vallen. Hoe krijg ik mijn zelfvertrouwen weer terug? Die ben ik inmiddels ook kwijt!'
* het verhaal is echt en Bernard is niet te herkennen vanwege zijn privacy.