LICHT OP ...  
Je verhaal vertellen

Het is inderdaad vaak wel goed bedoeld. Mensen vragen hoe het met je gaat. Je begint te vertellen ... en direct vertelt de ander haar of zijn eigen verhaal. Die ander beseft vaak niet hoe pijnlijk dat is.

Als je hetzelfde hebt meegemaakt, dan geeft dat een band. Zeker. Het is wel fijn als er eerst naar jou geluisterd wordt. Dat de ander echte belangstelling heeft. Dat diegene hoort hoe het met jou gaat. Ook al heeft de ander 'hetzelfde' meegemaakt. Geen verlieservaring is hetzelfde.

Richard

‘Ik ben amper begonnen, of meteen vertellen ze hun eigen verhaal. Of nog erger. Dat van iemand anders die ze amper kennen.

Dan moet ik dus voelen dat het nog erger kan. Ik wil andere verhalen op dat moment helemaal niet horen. Misschien bedoelen ze het goed. Ik haak dan af.

Een goede vriend van me kan echt goed luisteren. Hij gaat ervoor zitten. Hij is er dan helemaal voor mij. Laat de telefoon gaan. Zorgt voor een goede bak koffie. Ik kom bij hem tot rust.'

Richard is niet te herkennen om privacy-redenen

Hoe ga je ermee om als iemand je verhaal overneemt? Laat je het gebeuren of niet? Kies vooral je eigen manier.

• ‘Dank je dat je me dit vertelt. Wil je mijn verhaal ook (nog) horen?’
  Je blijft zo respectvol en je vraagt of de ander met aandacht jouw verhaal verder wil horen.
   
• ‘Het is inderdaad moeilijk om met dat verlies om te gaan. Bij mij is het anders. Heb je daar nu de tijd voor?’
  Je haakt niet af. Je blijft aardig. Je laat duidelijk weten dat het niet hetzelfde is bij jou en je vraagt om echte aandacht.
   
• ‘Zullen we een ander moment afspreken dat ik je mijn verhaal vertel? Ik zou het prettig vinden om daar even de tijd voor te hebben. Doe jij via de mail een voorstel?’
  Zo wacht je af of de ander echt jouw verhaal wil horen. Komt er een mailtje, dan is die aandacht er.

Soms begin je zelf te vertellen en dan houd je niet meer op. Je vertelt veel te veel en je bent veel te open. Daar kun je achteraf spijt van hebben. Vooral als iemand opeens weg moet en eigenlijk niet echt reageert.

Vermijd het liever om in een supermarkt, op een schoolplein of op straat je verhaal te vertellen. Bereid een zin voor die je kunt zeggen. Bijvoorbeeld: ‘Er is veel gebeurd. Dit is voor mij nu niet de plek om erover te vertellen.’ En als jij erover verder wil praten. Spreek dan iets af.

Kortom:

Je eigen verhaal vertellen is een behoefte. Om je gehoord, begrepen en gesteund te voelen. Als iemand vraagt hoe het met je gaat, voel dan aan of dat het juiste moment, de juiste plek en de juiste persoon is aan wie jij je vertrouwen geeft. Daarmee zorg je ervoor dat je verhaal echt gehoord wordt.

Heb je behoefte aan persoonlijke hulp? 
Meer informatie krijg je door op deze link te klikken

@ 2013 Marjolijn Meijer-Licht op Verlies